kitab

is. <ər.>

1. Üzərində hər hansı bir mətn olan vərəqlərin bir araya gətirilərək tikilib cildlənmiş nəşriyyat növü. // Əlyazması şəklində olan bu cür əsər. Qalın kitab. Böyük kitab. – Nə qədər ki, qamusları vərəqlədim, nə qədər ki camaat içində dolandım, «millət» sözünü nə eşitmədim, nə də bir kitabda gördüm. C. M.. Pul qalmadı, baxmışam hesabə; Getdi qələmə, kağız, kitabə. M. Ə. S.. Əski kitabları araşdırıb qocaman bir kitab aldım. S. H.. // Ayrıca çap olunmuş və ya çapa hazırlanmış böyük, ya kiçik həcmli əsər. Kitab yazmaq. Kitab nəşr etmək. Maraqlı kitab. Kitabın müəllifi. Kitab palatası – Azərbaycanda mərkəzi biblioqrafiya idarəsinin adı.

2. Hər cür yazı üçün cildə tikilmiş kağız vərəqləri. «Qılınc və qələm» romanı iki kitabdan ibarətdir. Kitab dili – canlı dildən fərqli olaraq yazılı ədəbi dil üçün səciyyəvi olan dil, üslub.

◊ Kitab açdırmaq din. – Quranla fala baxdırmaq. Aman ay molla dayı, bir kitab açdır, fala bax; Tapmasan çarəsini, sən də de ordan: «ölübə!» M. Ə. S.. Kitab açmaq din. – Quranla fala baxmaq. Abidi çağırıb dedilər: – Bir kitab aç, görək padşahın dərdi nədir? (Nağıl). Kitab bağlamaq – tərifnamə yazmaq, mədh etmək. Adına kitab bağlamaq. – Bağladım vəcdə gəlib hüsnünə şerimlə kitab; Bu yolun yolçusu tək dərdə dözüb çəkdim əzab. S. Rüst.. <Kərim baba:> . . Mən əgər yazı-pozu bilsəydim, gənclikdə göstərdiyim igidlikləri bir-bir yazar, böyük bir kitab bağlardım. A. Ş.. Kitab bağlanmaq – sona çatmaq, sona yetmək, iş bitmək. <Aftil:> Bəh, bəh! Kitab bağlandı. C. C.. Kitab əhli – bax əhli-kitab («əhl»də). Kitaba baxmaq – bax kitab açmaq. Kitaba əl basmaq din. – Qurana and içmək. Kitabı bağlanmaq – axırı olmaq, sonu çat- maq, işi bitmək, qurtarmaq. Artıq kitabı bağlandı. – Daha bunun kitabı bağlandı, – deyə bəzən neftçilər quyudan əllərini üzdülər. M. Hüs..